HAYATA BİRAZ ŞEKER KAT

Bugün, hayatımın geri kalanını daha iyi bir şekilde yaşamaya, onu renklendirmeye ve tıpkı bir şeker gibi tatlandırmaya karar verdiğim ilk günüm. Bundan böyle her anın değerini anlamaya, güzelliğini görmeye ve onu gülümseyerek karşılamaya kendime söz veriyorum. Biliyorum ki gülümsediğimde, dünya da bana kocaman kahkahalarıyla eşlik edecek ve böylece küçük sandığım mutluluklar serpilip, çok daha büyüyecek.

Akşam bu düşüncelerimin tam zıttıyla daha önce konforunun farkında bile olamadığım umutsuzluk örtüsü serili yatağımdan, bugün bir başka kalkıyorum. Perdemi huzura aralıyor ve camdan içeri usulca sızan masum güneş kırıntılarına gülümseyerek yol veriyorum. Yaşam penceremi sonsuz huzura açarken, ciğerlerimi baharın insanı teslim alan o bin bir renk kokularının kollarına bırakıyorum.Aynada kendime çarpmaktan bundan böyle korkmuyor, gözlerimdeki hüzünlü ifadeyi şimdi güneşin renklerine boyuyorum.

Rengârenk dokusuyla nisan sanki penceremden içeriye hücum ediyor. Şimdi rafa kaldırdığım koyu renkli umutsuzluk örtüsünün yerine serdiğim çocukluğumun şefkatli emektarı, nazımın ve kahrımın sabırlı sultanı, kardan beyaz başörtüsüyle bütünleşmiş, alnı seccadeyle hemhal canım anneannemin “Çocuğum, şimdi alafranga isim koymuşlar buna, kırkyamadır asıl ismi” dediği, patchwork yatak örtüsünün üzerindeki o pembemsi şeftali çiçeklerinin kokusunu duyuyorum. Kokuya duyarsız kalmayan dudak kıvrımımla hayata yeniden ağız dolusu gülümsüyorum. Günler sonra kaybolan oyuncağını koltuğun arkasında bulan bir çocuk edasıyla eski kendimi yeni umutlarımın arasında gezinirken buluyorum. Nasılda huzurluyum. Ve eceliyle müsemma korkularımı, kaygılarımı gelmeyesiye uğurlarken, kendime, acılara bahar temizliği yapmak ve yaşamı tatlandırmak tam da bu olsa gerek diyorum.

Yatarken kendime söz verdiğim gibiyim. Evet, bugün hayatıma şeker serpiyorum. Onu renkli şekerlerle tatlandırıyor ve bundan böyle kendim için çok daha yaşanabilir kılıyorum. Hiç güvenmediğim hafızama rağmen unutmamışım. Seviniyorum. Karşılaştığım tüm olumsuzlukları bugün azat ediyor ve daha da önemlisi geçmişte yaptığım hatalar için ellerim arkadan kelepçeli uzun sorgularımın ardından, kendimi bağışlıyorum.

Gülümsemek iyi bir başlangıç, unutmak büyük devrimmiş, derler ya! Sanki cümleyi içimde yaşıyorum. Devrimci ruhum olduğunu şimdi ben de yeni yeni öğreniyorum. Sadece bir kas hareketinden ibaret olduğunu sandığım dudaklarımdan yayılan şu gülümsememin, daha ne devrimler yapabileceğini inanın ben de çok merak ediyorum. İyiliğe olan sarsılmaz inancımla birlikte bundan böyle insana değil, yalnız ve yalnız umudun kopmayan iplerine tutunuyorum.